Taska Dayalı Öğrenim
Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi 4. ve 5. Dönemlerinin eğitim programı Taska Dayalı Öğrenme (TDÖ) temelinde yapılandırılmıştır.
Taska Dayalı Öğrenme ilk olarak 1988 yılında Ronald M. Harden tarafından tıp fakültelerinin klinik tıp eğitiminde uygulanmak üzere tasarlanmış bir eğitim modelidir. Buradaki “Task” kelimesi bir klinik görev ya da iş anlamına gelmektedir.
Taska Dayalı Öğrenme’nin ortaya çıkma nedeni, tıp fakültelerinde klinik eğitim dönemlerinin (4. ve 5. sınıf) eğitim programı oluşturulması ve uygulanması sırasında Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) veya entegre sistemin kullanılmasında karşılaşılan sorunlardır. Taska Dayalı Öğrenme, bu iki sistemi multidisipliner öğretme ve öğrenme bakış açısıyla kaynaştıran ve farklı disiplinlerin zengin öğrenme fırsatlarını öğrenciye sunan yeni bir eğitim modeli olarak tanımlanmıştır.
Taska Dayalı Öğrenme ve Probleme Dayalı Öğrenme genel prensipler açısından ( bir problemin çözümüne odaklanma, yeni bilgiyi daha önce bildikleri üzerine oturtma, aktif öğrenme ve öğrenci merkezli olma gibi) benzerlik göstermektedir. Ancak iki öğrenim modeli arasında birtakım farklılıklar da bulunmaktadır.
Şekil. PDÖ ve TDÖ arasındaki ortak yönler ve farklılıklar
Probleme Dayalı Öğrenme’de öğrenciler, küçük gruplar halinde senaryolar üzerinde uğraşarak, düşünerek, tartışarak problemleri çözmeye çalışırlar. Öğrenme hedefleri senaryo içinde gizlidir ve öğrencilerin bu hedeflere kendilerinin ulaşması beklenir. Taska Dayalı Öğrenme’de ise öğrenme hedefleri açıktır. Öğrenmenin odağında senaryolar değil, bir hastanın semptomu veya klinik problemini konu alan tasklar (klinik görevler) vardır. Öğrenme tasklar üzerine kuruludur. Öğrenmenin hedefi yalnızca taskın kendisi değildir. Öğrencilerden tasklarla birlikte bunların altında yatan kavram ve mekanizmaları da öğrenmeleri beklenmektedir.
Taska Dayalı Öğrenme’de task’a yönelik hedeflerin yanısıra, genel becerilere, profesyonellik ve bireysel gelişime yönelik hedefler de bulunmaktadır.
.Task’a yönelik hedefler;
.Öykü alma ve fizik muayene yapma,
.Tanı ve tedaviyi yönlendirme,
.Ekip olarak çalışma alışkanlığı kazanma,
.Taskla ilişkili pratik girişimleri yapabilme,
.Hastalıkların toplumsal boyutu ve koruyucu hekimlik konularında bilgi ve beceri sahibi olmadır.
Genel becerilere yönelik hedefler ise;
.Temel ve klinik bilimleri birbirleriyle ilişkilendirebilme ve bilgiyi kullanabilme,
.Eleştirel düşünme,
.Problem çözümü, analiz, neden-sonuç ilişkisi ve karar verme,
.Kendini sürekli yenileme ve geliştirme becerisi kazanma, etik ve yasal sorumlulukları öğrenme
.Ülkenin sağlık sisteminde hekimin rolünün anlaşılması ve aktarılabilir bilgi ve becerilerin kazanılmasıdır.
Öğrenciye, task süresi boyunca kendilerinden öğrenmeleri veya edinmeleri gereken bilgi,
beceri ve tutum açık olarak öğrenci çalışma rehberleri aracılığı ile belirtilir. Öğrenciler bu eğitim modelinde, gelecekteki mesleki yaşamlarında karışılacakları problemlerle, tasklar süresince karşı karşıya kalırlar, kendilerini bu problemi çözmeye çalışan ekibin bir üyesi olarak hissederler ve sürekli bir eğitici rehberliğinde bilgi, beceri ve deneyim kazanırlar. Edindikleri bilgi ve becerinin entegrasyonunda öğrencilerin, kendilerinin de sorumluluğu vardır.
Taska Dayalı Öğrenme’nin diğer eğitim/öğrenme modelleri de göz önüne alındığında faydaları aşağıdaki gibi sıralanabilir;
.Planlı ve sistematik bir eğitim süreci sunması
.Birçok ana bilim dalının birlikte öğrenme etkinliklerinin içinde yer alması (Multidisipliner yaklaşım)
.Eğitim programının amaç ve hedeflerinin yani öğrenciden beklenenlerin net bir şekilde önceden ortaya konması
.Öğrencilerin “yaparken öğrenme”sine olanak tanıması
.Ekip çalışması becerilerini geliştirmesi
.Öğrencinin klinik görev başında sürekli olarak izlenmesi ve desteklenmesi
.Öğrenme motivasyonunu artırması
.Analiz, sentez ve problem çözme becerilerini geliştirmesi Hızlı Erişim
.Kurullar ve Komiteler