BEY HAMAMI

  Yapının, kapladığı alan itibari ile diğer hamamlardan küçük olması, buranın genel bir hamamdan ziyade özel bir hamam hüviyetinde olduğunu göstermektedir. Bu sebepten dolayı bu yapı “Bey (Konak) Hamamı” olarak tanıtılmıştır.

    Yapının kapladığı alan itibari ile diğer hamamlardan küçük olması burayı kamuya açık herkes tarafından kullanılabilen genel bir hamam düşüncesinden uzaklaştırır. Küçük boyutlu olan hamamın, ölçüleri ve konumu (Bey Konağı’na yakın olması gibi) göz önüne alındığında bey ya da üst düzey bir devlet adamı için yapıldığını gösterir. Bu nedenlerle bu hamam literatüre “Bey (Konak) Hamamı” olarak geçmiştir.

   Üst örtüsü tamamen çökmüş yapının beden duvarları da kısmen yıkıktır. Tamamen tahrip olmuş soyunmalığın temelleri, kazılar sonucu ortaya çıkarılmıştır. Yapı, Beylikler Dönemi’nde ol­dukça sık rastlanan “Ortası kubbeli enine sıcaklıklı ve çifte halvetli” bir plana sahiptir. Soyunmalıktan (Camekân), doğrudan doğruya sıcaklığa geçilmektedir. Yapının ılıklığı yoktur. Eldeki mevcut veriler hamamın örtü sistemi hakkında bilgi vermektedir.  Bu bilgilere göre enine planlı sıcaklık mekânı ortada bir kubbe ve iki yanında birer tonozla; bu mekâna açılan halvet hücreleri de birer kubbe ile örtülüydü. Hamamın duvarlarında Beylikler ve      Osmanlı Sanatı’nda yoğun olarak kullanılan, kalıp ile malakâri tekniğinde yapılmış bitkisel süslemelerin bir kısmı sağlam olarak günümüze ulaşmıştır. Duvarlarda, kalıp ile yapıl­mış malakari süslemelerden bir kısmı sağlam durumdadır. Su deposuna açılan seviye kontrol penceresi, güneydeki halvet hücresindedir.

 Ka­zılar sonucunda, hamama ulaşan iki ayrı su kanalına rastlanmıştır. Bun­lardan biri doğudaki su deposuna, diğeri de soyunmalık mekânına ulaş­maktadır. Hamamı besleyen kaynağın debisi yeterli olduğu için ayrı bir soğuk su deposuna ihtiyaç duyulmadığı anlaşılmaktadır.

Yapının XV. Yüzyılda inşa edildiği tahmin edilmektedir.